فیبروم های رحمی

تعریف فیبروم‌ های رحمی

فیبروم های رحمی، رشد خوش‌خیم و غیر‌سرطانی سلول‌های عضلانی و بافت همبند رحم می‌باشند. خیلی شایع بوده و 40تا 80% خانم‌ها را مبتلا می‌کند. نام‌های دیگر آن لیومیوم یا میوم می‌باشند.

اغلب موارد کوچک بوده و سبب عارضه‌ای نمی‌شوند ولی بر اساس اندازه، محل و تعداد می‌توانند سبب بروز علائم شوند.

اندازه و محل آنها به صورت چشمگیری متفاوت می‌باشند و تقسیم‌بندی لیومیوم‌ها به لحاظ نوع آنها بسته به محل قرارگیری می‌باشند:

فیبروم های رحمی ساب موکوس:

دقیقاً در زیر لایه پوشاننده رحم از داخل (اندومتر) قرار گرفته است.

فیبروم های رحمی اینترامورال:

به دیوار رحم وارد شده است. .

فیبروم های رحمی ساب سروزال:

بر روی دیواره بیرون رحم قرار گرفته است.

فیبروم های رحمی سرویکال:

در سرویکس جای دارد.

فیبروم های رحمی پد انکوله:

توسط پایه‌ای به سطح رحم چسبیده است و ممکن است ساب موکوس یا ساب سروزال باشد.

علائم فیبروم های رحمی چیست؟

فیبروئیدهای رحمی اغلب سبب بروز علائم بین سنین 20 تا 50 سال می‌شوند. و از طرفی در برخی علامتی ایجاد نمی‌کنند ولی در موارد بزرگتر به واسطه اثر فشاری بر روی ارگان‌های مجاور سبب بروز علائم ادراری و نشانه‌های متفاوت روده می‌شوند.

خونریزی شدید
خونریزی غیرطبیعی ماهیانه
طول کشیدن خونریزی‌های ماهیانه
درد یا احساس فشار در لگن (شدید، منتشر، یا همانند کرامپ قاعدگی)
آنمی (بدلیل خونریزی‌های شدید قاعدگی)
احساس فوریت در ادرار کردن
یبوست
سقط
نازایی

فیبروم‌ها اغلب اثر منفی بر روی بارداری ندارند، مگر در ناحیه داخل کاویته رحم در زیر لایه اندومتر جای گرفته باشند (ساب موکوس) که در این صورت از جایگذاری مناسب جنین ممکن است جلوگیری نمایند.

عوامل خطر ابتلا به فیبروم های رحمی چیست؟

علل فیبروم رحمی ناشناخته می‌باشد. و راهی برای پیش‌بینی اینکه چه کسی مبتلا به فیبروم خواهد شد، وجود ندارد. ولی مواردی از، عوامل خطر شناخته شده که یک فرد را بیشتر در معرض ابتلا به میوم قرار می‌دهند، عبارتند از: